H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Και ο ΔΙΑΣ είναι ΣΥΡΙΖΑ! ...


Στις 03 Μαρτίου 2011, αργά το βράδυ, στην πλατεία Συντάγματος -που τώρα συνειδητοποιώ ότι σε άλλη πλατεία δεν πρέπει να έχει πέσει τόσο ξύλο όσο σε αυτήν που λέγεται Συντάγματος, τι ειρωνεία- τα ΜΑΤ ψέκασαν και χτύπησαν, ως συνήθως δηλαδή, συγκεντρωμένο πλήθος που διαμαρτυρόταν.

Η πρωτοτυπία του πράγματος έγκειται στο ότι το συγκεντρωμένο πλήθος ήταν επίσης μέλη της Ελλ. Ασ., απλώς άλλης ομάδας γιατί καθώς φαίνεται έχουν χωρισμένα τα τσανάκια τους, Ολυμπιακός Παναθηναϊκός τύπου.

Τα μέλη λοιπόν της ομάδας ΔΙΑΣ, έστω Παναθηναϊκός διότι έφαγαν το ξύλο (παρόλο που είμαι Παναθηναϊκός παραδέχομαι ότι τρώμε ξύλο) είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας τους.

Τάσσομαι πάντα με το δίκιο του εργάτη, το αυτό θα πράξω και αυτή τη φορά, ας είναι ο εργαζόμενος αστυνομικός, ας έχω υποφέρει από τον ψεκαστήρα του, το γκλομπ του, το φυσητήρα του, το κόμπλεξ του κυρίως και πάνω από όλα.

Είναι δεδομένο ότι σκοτώθηκαν δύο άνθρωποι εν ώρα εργασίας υπό συνθήκες για τις οποίες ευθύνεται ο εργοδότης τους, δηλαδή το ελληνικό κράτος. Φυσικά τα καλάσνικοφ τα κρατούσαν μαφιόζοι αλλά με ποια σύνεση πάρθηκε η απόφαση να σταλούν εκτεθειμένοι άνθρωποι πάνω σε μηχανές της κακιάς ώρας σε μια τέτοια αποστολή αυτοκτονίας.

Η δίκαιη κατά τη γνώμη μου αγανάκτηση αυτής της ιδιότυπης ομάδας εργαζομένων εκφράστηκε λοιπόν, όπως συμβαίνει, μπροστά στη βουλή, μπροστά στο άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη, στο σημείο μηδέν. Το όμορφο στοιχείο είναι ότι η καταστολή δεν γνωρίζει όρια, δεν έχει συναισθηματισμούς, δεν αναγνωρίζει πρόσωπα στα εργαλεία που χρησιμοποιεί. Να λοιπόν που οι ΔΙΑΣ έφαγαν ξύλο από τους ΜΑΤ. 1-0 στο ημίχρονο.

Όμορφο γιατί εκεί στον ΔΙΑΣ, όταν κυνηγούσαν και κατραπάκιαζαν διαδηλωτές από τις μηχανές της κακιάς ώρας στην πολύ πρόσφατη απεργία και διαδήλωση, ένιωθαν αρχοντόπαιδα και λεβέντες. Μάλλον άλλη γνώμη θα έχουν σχηματίσει τώρα, θα προσεδαφιστούν στη ΓΗ, ίσως γίνουν πιο εγκρατείς.

Πάντα οργίζομαι όταν διαδηλωτές και εργαζόμενοι καταστέλλονται βίαια και τώρα επίσης. Όμως για πρώτη φορά διαπιστώνω τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του ξύλου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Adopt a Stray.gr!