H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Γιατί Πηγαίνω στο Σύνταγμα Κάθε Βράδυ


Σας γράφω από την πλατεία Συντάγματος. Σας γράφω από τον χρόνο γιατί σας γράφω από το αύριο. Η ώρα είναι 1.56π.μ. ακριβώς, ξημέρωμα προς Σάββατο και στο Σύνταγμα παραμένουν περισσότεροι από 1.500 πολίτες οι οποίοι συμμετέχουν στην Λαϊκή Συνέλευση Συντάγματος, όπως αποφάσισαν να ονομάζεται.

Είναι σαφές ότι ο κόσμος που συμμετέχει στις συγκεντρώσεις των τελευταίων ημερών είναι ετερόκλιτος. Είναι σαφές ότι ακόμα δεν έχει αποκτήσει μια καθαρή ιδεολογική ταυτότητα, δεν έχουν καν αναγνωριστεί οι στόχοι του κινήματος της “Άμεσης Δημοκρατίας Τώρα”.

Όμως απόψε στο Σύνταγμα, είδα ένα πλήθος καθισμένων ανθρώπων να παρακολουθούν ευλαβικά τοποθετήσεις αγνώστων, τοποθετήσεις με τις οποίες συχνά συμφωνούσαν, άλλοτε διαφωνούσαν και να ψηφίζουν σηκώνοντας τα χέρια τους περήφανα.

Ψήφισαν ότι δεν θέλουν Πραγματική Δημοκρατία, θέλουν Άμεση Δημοκρατία. Δεν θέλουν να αντικαταστήσουν τους τωρινούς διεφθαρμένους πολιτικούς με άλλους καλύτερους, για να χτίσουν πραγματική δηλαδή ποιοτικότερη δημοκρατία. Θέλουν συνολικά να αλλάξουν το σύστημα, επιδιώκουν ένα νέο μοντέλο.

Δεν έχει σημασία ποια είναι η προσωπική μου θέση απέναντι σε όσα ακούγονται εδώ. Έχει σημασία η στιγμή, το ιστορικό momentum. Διότι είμαι σίγουρη ότι γράφεται ιστορία στις συνειδήσεις όσων βρίσκονται στην Πλατεία Συντάγματος, στην κοινωνική διαδρομή της Ελλάδας.

Οι πολίτες που συνομιλούν μπροστά στη Βουλή για τρίτο συνεχόμενο βράδυ επανέφεραν μαγικά το νόημα στις λέξεις. Πρώτα και κύρια στη λέξη Σύνταγμα. Στη λέξη Δημοκρατία, στη λέξη Διάλογος, στη λέξη Ανεκτικότητα. Δεν αφήνουν τις κουβέντες να ξεγλιστρούν, δεν τετραγωνίζουν τον κύκλο, δε χαρίζονται στα νοήματα. Δεν ανέχονται φασιστικά υπονοούμενα, κομματικές κορώνες, συνδικαλιστικά τερτίπια. Είναι τίμιοι.

Τους θαυμάζω, με τα κουσούρια τους. Ακόμα κι αν θεσμικά καμία αλλαγή δεν επιτευχθεί άμεσα, το σχεδόν βέβαιο, ακόμα κι αν καμία εξέλιξη δεν πυροδοτηθεί από αυτές τις συγκεντρώσεις, τις συναντήσεις συνανθρώπων, αυτές οι τρεις νύχτες μου χάρισαν πίσω την ελπίδα ότι δεν έχουμε σαπίσει ολοσχερώς. Τους ευχαριστώ. Και σας παρακαλώ, κατεβείτε στο Σύνταγμα!

1 σχόλιο:

  1. "αυτές οι τρεις νύχτες μου χάρισαν πίσω την ελπίδα ότι δεν έχουμε σαπίσει ολοσχερώς"...
    απόψε τέσσερεις! (αν και απόψε έφυγα νωρίς)
    έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ...
    σ' ευχαριστώ για το κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Adopt a Stray.gr!