Άκουσα ήδη από το πρωί αρκετές φορές από κυβερνητικά στελέχη, -και δεν έχει καν πάει ακόμα μεσημέρι, δηλαδή τι με περιμένει ως το βράδυ- ότι ο Έλληνας δεν έχει αλλάξει, ότι ίδιοι είμαστε, ίδιοι μένουμε και ίδιοι θα πεθάνουμε. Αυτό τους συμφέρει να λένε, να ελπίζουν, να μας πείσουν. Η αλήθεια είναι ότι γράφω αυτές τις γραμμές εκνευρισμένη, μου έχει ανέβει όλο το αίμα στο κεφάλι για την ακρίβεια, διότι συνοδεύεται η βεβαιότητα των στελεχών, συμβούλων, γραφιάδων, φαρισαίων από την καταφανώς ψευδή δήλωση «έχω κατέβει στο Σύνταγμα και ξέρω».
Φυσικά δεν έχουν κατέβει στο Σύνταγμα, αφού σε όποιον γνωρίζει ελάχιστα τι γίνεται εντός του κόμματος της συμπολίτευσης έχει φτάσει στα αυτιά η πολύ αυστηρή γραμμή «μην σας πάρει κανένα μάτι στην πλατεία, θα σας κόψουμε τον κώλο». Ίσως μάλιστα διατυπωμένη με αυτές ακριβώς τις λέξεις, γιατί πάνω στον πανικό έχουν χάσει και το τακτ τους. Δεν είναι όμως εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι οι σοφές, και μόνες μάλλον, κουβέντες του Παπανδρέου: «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» οι οποίες έμελλε να είναι το πεπρωμένο του.
Όταν ο πρωθυπουργός (το γράφω και μου έρχονται γέλια), έλεγε αυτές τις λέξεις, μιλούσε την αλήθεια, πράγμα σπάνιο για τα δεδομένα του. Δεν είχε όμως υπολογίσει ότι μπορούσε να συμβεί αυτό που συμβαίνει- κάποιοι αλλάζουν και κάποιοι βουλιάζουν.
Αλλάζει ο Έλληνας, ο μεσαίος χώρος, ο απλός πολίτης, ο μέσος άνθρωπος, αυτός που τόσο καιρό χορεύατε σάμπα και ρούμπα στις πλάτες του και τώρα έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος του πολιτικού συστήματος ολάκερου. Ναι, αυτός που υποτιμητικά μετρούσατε την άποψη του στις δημοσκοπήσεις και με περισπούδαστο ύφος τον ονομάζατε μια αναποφάσιστο, μια απέχοντα, σχεδόν απροσάρμοστο και παρανοϊκό. Αυτός αλλάζει.
Επειδή είμαι επιστήμονας, αν και εν εξάλλω καταστάση, θα φέρω αποδείξεις. Εχθές στο Σύνταγμα έγινε το πρωτοφανές: οι διαδηλωτές, ουχί η αστυνομία να διώχνει, να κυνηγά, να απομακρύνει με τέτοια ένταση και αποτελεσματικότητα τους κουκουλοφόρους που η κυβερνητική προπαγάνδα απέτυχε παταγωδώς να τους εξισώσει με το σύνολο της πορείας, μάλιστα αναγκάστηκαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ να δουν επιτέλους τους δεσμούς τους με την αστυνομία ενώ επί έτη πολλά κώφευαν.
Έγινε το αδιανόητο: έχοντας αποτύχει σε όλα τα άλλα κόλπα και μέσα, οι κουκουλοφόροι εν τέλει να στραφούν εναντίον των διαδηλωτών με καδρόνια και να μάχονται σώμα με σώμα με εκείνους στα τηλεοπτικά πλάνα και όχι την αστυνομία, η οποία δεν ήταν καν μόνο παρατηρητής αλλά και συνένοχος, αφού τους έσπρωχνε στον κύριο όγκο της πορείας.
Έγινε το απρόσμενο: μια αλυσίδα ανθρώπων, πάνω από 70, να ενώσουν τα χέρια τους ώστε με μπουκαλάκια πλαστικά να πλύνουν τα μάρμαρα από τα ανελέητα χημικά για να καθαρίσουν το Σύνταγμα, να γίνει η πλατεία αυτό που της πρέπει να είναι, δημόσιος χώρος συζήτησης και όχι γήπεδο ποδοσφαίρου.
Έγινε το υπέροχο: πάνω από 10.000 Αθηναίοι, ίδιοι ή άλλοι, επέστρεψαν το βράδυ, σιωπηλοί αυτή τη φορά μπροστά στη βουλή, γιατί μάλλον ούτε τις μούντζες τους δεν αξίζει πλέον το πολιτικό σκηνικό της χώρας, αλλά με γιορτές και τραγούδια μπροστά στο σιντριβάνι. Δεν τους σταμάτησε ο τηλεοπτικός πόλεμος, δεν τους εμπόδισε η τοξική ατμόσφαιρα που έκαιγε τα σωθικά μέχρι αργά το βράδυ, δεν τους φόβισαν τα κρυμμένα πρόσωπα του κράτους και του παρακράτους. Γιατί, ναι ρε γαμώτο, κάτι νέο γεννιέται και δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό και πού θα μας βγάλει, αλλά είναι άλλο, και είναι καλύτερο επειδή περιλαμβάνει προσωπική θυσία και όχι κριτική εκ του ασφαλούς, αλληλεγγύη, μαζική συνεισφορά και διάλογο.
Ωστόσο κι αν ο Έλληνας πολίτης αλλάζει, δεν αλλάζει προς το παρόν ο Έλληνας πολιτευτής. Θα φέρω και πάλι αποδείξεις, έτσι για να ευθυμήσουμε: το μεσημέρι ο πρωθυπουργός διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου παραιτείτο, αργότερα το απόγευμα σχηματιζόταν κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ και έπεφταν στοιχήματα για την πρωθυπουργία και το βράδυ τελικά αποφάσισε ανασχηματισμό και ψήφο εμπιστοσύνης. Δηλαδή για να το θέσω εντελώς επιστημονικά: ό,τι να ναι. Μαζί με όλο αυτό το μπάχαλο, ας προστεθεί ότι οι νυν (δηλαδή οι τώρα τέως) υπουργοί και βουλευτές ιδέα δεν είχαν τι γίνεται ή τι θα γίνει και παραθέριζαν στα παράθυρα καναλιών αραδιάζοντας λέξεις που λίγο αργότερα και ακόμα μία φορά θα αποδεικνύονταν αρλούμπες.
Συνεπώς, αγαπημένοι φίλοι, κάποιοι αλλάζουν και κάποιοι βουλιάζουν. Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ένα: ποιος είναι η Ελλάδα; Η απάντηση είναι εύκολη και δε φοβάμαι. Απλώς, «έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες, οι κραυγές, γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών. Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ, όμορφη να σας μιλήσω. Βλέπω πυρκαγιές πάνω από λιμάνια, πάνω από σταθμός και είμαι μαζί σας.»
Τελείωσε οριστικά ο κύκλος ενός σαθρού και φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Και ο τρόπος που μας αποχαιρετά, μέσα στον πανικό, στο κυνηγητό, στην ασυνεννοησία, ό,τι χειρότερο δηλαδή για ένα σύστημα που για χρόνια μας είχε πείσει όλους -λιγότερο ή περισσότερο- ότι υπηρετεί τη Δημοκρατία, είναι τελικά ο μόνος τρόπος που του αξίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήμου έρχεται στο μυαλό ένα βιβλιο του ραφαηλιδη για τους λαους της ευρώπης. Εκει λοιπον και αποδίδω όπως το διάβασα, λεει για τους ισπανους (και με καποια αναλογια και για εμας και τους λοιπούς μεσόγειακους) ότι οντως ράθυμοι, καλοπερασάκηδες φαινομαστε μαλλον σε κατασταση συλλογικης αποχαυνωσης στα ευκολα, αλλά μια στο τόσο, στα δύσκολα, οταν περάσει ένα όριο προκλητικότητας μπαινει μπροστα και πολύ τρελα και αποφασιστικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην γελιομαστε χθες το απογευμα με τοσο χημικο, ηθελε αποφασιστικοτητα για να ειναι κατω αυτος ο κοσμος που ήταν.
Αγαπητή Μέδουσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς συγχαρητήρια για το κείμενο.
Γράφεις σε κάποιο σημείο:
"Αλλάζει ο Έλληνας, ο μεσαίος χώρος, ο απλός πολίτης, ο μέσος άνθρωπος, αυτός που τόσο καιρό χορεύατε σάμπα και ρούμπα στις πλάτες του και τώρα έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος του πολιτικού συστήματος ολάκερου. [..] Αυτός αλλάζει.
Αν μου επιστρέπεις να πω και εγώ τη γνώμη μου.
Από τις απαρχές της Ελληνικής Ιστορίας, ο Ελληνικός λαός σε ένα πράγμα ήταν εξαιρετικός: Την αντίδραση.
Από το 1821 στην τουρκική κατοχή, το 1940 στο όχι στους Γερμανούς, το 1974 κατά της χούντας, ο Ελληνικός λαός ήταν πάντα εξαίρετος στο να *αντιδρά*. Με βάσει το κείμενο σου, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Γράφεις πως αλλάζει ο Έλληνας. Αλλά αυτό που περιγράφεις στο κείμενο σου, είναι αλλαγή στους τρόπους αντίδρασης. Πλέον αντιδρά ειρηνικά. Διώχνει τους κουκουλοφόρους. Δεν τα σπάει.
Κατηγορούμε όλοι, ανοιχτά τους πολιτικούς, και το "διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα". Εφόσον είσαι επιστήμων, δεν μπορείς να αρνηθείς το μαθηματικό συμπέρασμα οτι οι πολιτικοί, είναι απλά μια ελάχιστη μερίδα αντιπροσωπεύοντας ένα τεράστιο σύνολο. Από μόνοι τους, δεν υπάρχουν. Οι πολιτικοί αντιπροσωπεύουν τη θέληση του λαού. Θυμήσου, Μέδουσα, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μάζευε εκατομμύρια κόσμο στο σύνταγμα (τα video υπάρχουν στο youtube), ποιος πανηγήριζε από κάτω; Το ίδιο επί Μητσοτάκη το 90-93, το ίδιο επί Σημίτη & φυσικά, το ίδιο το 2004-2008, με το περίφημο σύνθημα "όλη η Ελλάδα είναι μπλέ". *Εμείς* λοιπόν, είμαστε εμείς που διοικούμε τη χώρα. *Εμείς* είμαστε αυτοί που είμαστε η χώρα, και αν δεν αλλάξουμε *εμείς*, δεν θα την αλλάξει ποτέ κανένας πολιτικός. Εκτός από τον Α. Παπανδρέου (που βρίσκεται κάτω από τη Γη), που είναι ο κ. Μητσοτάκης; Που είναι ο κ. Σημίτης; Ο κ. Καραμανλής; *ΠΟΥΘΕΝΑ*, Μέδουσα. Και δεν έχουν *λόγο* να είναι. Ήταν απλά, τα αναλώσιμα όντα που *ΕΜΕΙΣ* θέλαμε να μας αντιπροσωπεύουν στα meetings. Αντιπροσώπευαν, την γνώμη της πλειοψηφίας. Και γνωρίζεις καλά, οτι αν κάποιος πολιτικός αρχίσει να αντιδρά σε αυτό που θέλει η λαική μερίδα που τον ψήφισε, τότε αργά η γρήγορα φεύγει με τα πόδια στον ώμο (Α. Παπανδρέου μετά το σκάνδαλο κοσκωτά, Κ. Καραμανλής το 2008 κ άλλα).
Εμείς λοιπόν είμαστε η χώρα. Εσύ, εγώ. Οι γονείς μας. Ο Μέσος Ελληνικός λαός. Όχι το κολωνάκι. Η κυψέλη. Η επαρχία. Όχι το 15χρονο που διάβασε για το σύνταγμα στο facebook και πήγε να κάνει χαβαλέ με τους φίλους του. Όχι ο επιχειρηματίας στην Κηφισιά. Όχι ο μεγαλογιατρός στο κολωνάκι.
Και τι κάνουμε λοιπόν, εμείς; ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ. Όπως αντιδρούσαμε πάντα στις αλλαγές. Έλεγαν οι σύμβουλοι παρά τω προθυπουργώ το 1980 (για παράδειγμα) "Παιδιά, πάμε κατά διαόλου. Πρέπει να κάνουμε κάτι για το ασφαλιστικό". Με το που το μαθαίναμε εμείς, ο λαός, γινόταν χαμός από απεργίες. Πίσω το νομοσχέδιο. Τρελός είναι ο οποιοσδήποτε πολιτικός να πάει κόντρα ΣΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ; ΤΡΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ; Αφού ψηφίστηκε για να αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτήν;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγω της δουλειάς μου, έχω την (τύχη-ατυχία) να ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό. Εκεί, οι συνάδελφοι μου με ρωτάνε επί λέξη το ακόλουθο :
"Μπορούμε να μάθουμε κάτι; Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί σας που καταχράστηκαν λαικό χρήμα, και εσείς που τους εκλέξατε και κλέβατε το κράτος σας με ταχείς ρυθμούς χωρίς να πληρώνετε φόρους, φέρατε την χώρα σας σε αυτή την κατάσταση. ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ η Ελλάδα και το ευρώ. Η απάντησή σας είναι "αντίδραση" και "απεργία". Τ Ι Θ Ε Λ Ε Τ Ε Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ; ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΔΡΑΤΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ; ΑΥΤΟ ΕΧΟΥΜΕ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ; ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ;;;;;;;;;;;;;;;;"
Εσύ, Μέδουσα, τι θα απαντούσες; Τι θέλει ο ελληνικός λαός αυτή τη στιγμή; Τι ακριβώς προτείνει να γίνει; Τα θέλουμε τα χρήματα; Δεν τα θέλουμε; Αν τα θέλουμε, τι προτείνουν να γίνει, εκτός από μέτρα αυστηρότητας και λιτότητας (γιατί αυτά είναι οι προυποθέσεις, αλλιώς, δικά τους είναι τα χρήματα, δεν τα δίνουν, και μεταξύ μας, καλά κάνουν δεδομένης της ιστορίας μας).
Περπατάω κάθε πρωί στην Κυψέλη. Πάω και καμιά βόλτα το βράδυ στη Φωκίωνος - Νέγρη. Και βλέπω τον λαό που κυβερνά τη χώρα. Κατά πλειοψηφία διαμαρτύρεται για τα μέτρα αυστηρότητας και λιτότητας, με το τσιγάρο στο χέρι (το οποίο απαγορεύεται) να παρκάρει το αμάξι του παράνομα στο πεζοδρόμιο (κάτω από το σήμα της απαγόρευσης), να πηγαίνει στο περίπτερο και ο περιπτεράς να του λέει "φίλε, θες απόδειξη τώρα;", και να κάθεται στο τραπέζι, τσιγάρο, ποτό, και ανέκδοτα για τον Chuck Norris. Την ίδια στιγμή, που οι Γαλλικές τράπεζες υποβαθμίζονται για τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα, που οι Νορβηγοί συνομίληκοι μας συζητούν για θέματα βιοηθικής, οι Σουηδοί για το θέμα του περιβάλλοντος, οι Ελβετοί για το πως θα συμπεριφερθούν στο μεταναστευτικό, οι Αυστριακοί για το πόσο επενδυουν σα χώρα στην επιστήμη. Αυτοί, Μέδουσα, δεν έχουν κράτος; Δεν πληρώνουν φόρους πανάκριβους; Βλέπεις να διαμαρτύρεται κανένας; Αυτοί δεν κάπνιζαν; Τους άρεσε όταν κόπηκε το τσιγάρο; Αυτοί δεν έχουν αυτοκίνητο, παρκάρει κανείς στο πεζοδρόμιο; Αλλά βλέπεις, αυτοί είναι οι ΜΑΛΑΚΕΣ και εμείς οι ΕΞΥΠΝΟΙ, και οι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ. Και όταν κάποιος προσπαθήσει να πει "παιδιά, στην Ευρώπη κάνουν αυτό", είναι ο "τεχνοκράτης", ο "δυτικός". Γιατι, όπως είχε πει και ο Αντρέας στην περίφημη εκείνη συνεδρίαση της βουλής το 1981 (υπάρχει στο youtube, εκεί την είδα και εγώ), "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". . . . Θυμάσαι, Μέδουσα;
Στην Ελλάδα όλοι συμφωνούμε με τις αλλαγές. Αρκεί να γίνουν ΑΥΡΙΟ και ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΑΣ. Αύριο, και κάπου αλλού. Γιατί αν γίνουν κοντά μας και τώρα, και πονέσουμε, τότε θα κάνουμε αυτό που τόσο καλά ξέρουμε: Θα αντιδράσουμε.
Με πολλούς πολλούς φιλικούς χαιρετισμούς,
Χριστίνα - 26 ετών.