H Μέδουσα κολυμπάει παντού

Καλώς ήρθατε! H Μέδουσα κολυμπάει και στο Facebook: Join

Ανάγκες για Δωρεές ΠΙΚΠΑ 01.11.2012

Στο κλίμα των ημερών, διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα αναδημοσιεύουν μια λίστα αναγκών του πρώην ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, το οποίο βέβαια πλέον ονομάζεται Αναρρωτήριο Πεντέλης, χωρίς ωστόσο ένας δημοσιογράφος να μπει στον κόπο να ελέγξει ότι η εν λόγω έκκληση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από πέρσι τέτοιο καιρό και έκτοτε έχει καλυφθεί και επικαιροποιηθεί αναλόγως αρκετές φορές. Το δε Αναρρωτήριο Πεντέλης φιλοξενεί πλέον 40 και όχι 35 παιδάκια όπως αναφέρεται.

Κατόπιν επικοινωνίας με την κοινωνική λειτουργό του Αναρρωτηρίου Πεντέλης παραθέτω τον κατάλογο αναγκών από 01.11.2012 που ισχύει σήμερα 13.12. 2012 η οποία ωστόσο ανανεώνεται διαρκώς, οπότε παρακαλείται ο δημοσιογραφικός κλάδος του χρόνου που θα το ξαναθυμηθεί να τηλεφωνήσει στον φορέα πριν αρχίσει τις ενέσεις αλληλεγγύης. Επίσης, σε όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται να προσφέρει, εφόσον παρέλθει κάποιο διάστημα, προτείνω να κάνει το ίδιο.

Σημείωση: το Αναρρωτήριο Πεντέλης δεν δέχεται αυτή τη στιγμή μεταχειρισμένα είδη γιατί δεν διαθέτει χώρο για να τα αποθηκεύσει για μελλοντική χρήση.

- Πετρέλαιο Θέρμανσης

- Θεραπευτικά Γάλατα- Τρόφιμα
1. ΗΑ (Βρεφικό Θεραπευτικό Γάλα)
2. ΑR (Βρεφικό Θεραπευτικό Γάλα)
3. Almiron Pepti MCT (Βρεφικό Θεραπευτικό Γάλα)
4. ΝΑΝ ΗΑ1 (Βρεφικό Γάλα)
5. μπισκοτοκρέμα

- Λευκά Είδη- Ρουχισμός
1. σεντόνια με λάστιχο & χωρίς λάστιχο για παιδικό κρεβατάκι, καλύτερα με παραστάσεις
2. σελτεδάκια με λάστιχο για παιδικό κρεβάτι
3. σεντόνια μονά χωρίς λάστιχο
4. παπλώματα για κούνιες
5. μπουφάν ΒΕΒΕ για αγόρια- κορίτσια (0-1 έτους)
6. πάνες βρακάκια pampers Νο 3, 4, 5
7. ζώνες παντελονιού παιδικές (3-6) ετών αγοριών- κοριτσιών
8. τιράντες παιδικές έως 6 ετών
9. ριχτάρια για καναπέ (για τον 3ο θάλαμο)

- Υγειονομικό Υλικό
1. σάκος συλλογής ούρων (παιδικός- αποστειρωμένος- αυτοκόλλητος)
2. πεταλούδες μπλε για αιμοληψία - 100 τεμάχια
3. μεταξωτή υποαλλεργική ταινία 5x9.14 (λευκοπλάστ) - 20 τεμάχια
4. ταινία σύγκλισης τραύματος 6x7.5mm - 1 πακ./50 φύλλων
5. βάμα ιωδίου (κόκκινο) - 4 τεμάχια των 50ml
6. μελάνι για σύγκαμα - 5 τεμάχια 50-100ml
7. αναστημόμετρο Βρεφών SECA 416 - 1 τεμάχιο
8. μεζούρα κεφαλής SECA 212 - 3 τεμάχια
9. aerochambers βρεφικά - 30 τεμάχια
10. aerochambers παιδικά (ηλικίας 3-6 ετών) - 10 τεμάχια
11. χαρτοσέντονο πλαστικοποιημένο 60cm - 20 τεμάχια
12. θερμόμετρο πυρετού μετώπου- 4 τεμάχια
13. γάντια μιας χρήσης
14. antibacter
15. betatine

- Παραμύθια Σχετικά με Υιοθεσία κ.α.
1. Γυρεύοντας μια αγκαλίτσα, του Βαλεριάνου, Ελληνοεκδοτική
2. Η Κοκό, της Σοφίας Παράσχου, Μικρή Μίλητος
3. Η μεγάλη καθετιά αρκούδα βρήκε την ευτυχία, του Ε. Ρίτσου, Εκδόσεις Κέδρος
4. CD με παιδικά τραγούδια
5. Επιτραπέζια παιχνίδια

- Αναλώσιμα Υλικά για τη λειτουργία του Αναρρωτηρίου
1. χαρτί λευκό Α4
2. φάκελοι με λάστιχο απλοί
3. φάκελοι με λάστιχο με φιγούρες για τα παιδιά
4. φάκελοι με κορδόνια
5. χαρτί φωτογραφικό
6. κλασέρ 8/32 και 4/32
7. χρωματιστά κανσόν Α4, θαλασσί ανοιχτό, κίτρινο ανοιχτό, ζαχαρί
8. CD RW (επανεγγραφής)
9. Μελάνια εκτυπωτή: Μοντέλο HP- Νο 350, 351, 300ΧL
10. Μελάνια εκτυπωτή: Μοντέλο Hpdeskjet 5652- Νο 56, 57
11. Μπλάνκο ταινία και απλό

- Διάφορα άλλα
1. Πίνακας ανακοινώσεων μεγάλος
2. Γραφείο γωνιακό για την παιδίατρο (1.70x 1.60)
3. Καρεκλάκια ξύλινα - 10 τεμάχια (για τον 1ο θάλαμο)
4. Πάρκο μεγάλο 4x4 (για τον 3ο θάλαμο)
5. Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές - 5 τεμάχια (για Αναχοδή, Διαχείριση και Κοινωνική Υπηρεσία)
6. Εκτυπωτές - 3 τεμάχια (για να συνοδεύσουν τους προαναφερθέντες υπολογιστές)
7. Λογισμικά Windows 7 & Microsoft Office 2010 - 3 τεμάχια έκαστο (Τεχνική Υπηρεσία)

Τονίζω ότι η λίστα ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ και αυτή η δημοσίευση αφορά την παρούσα περίοδο. Οι άνθρωποι του ιδρύματος μου εξήγησαν ότι υπάρχει πρόβλημα με τους παλαιούς καταλόγους αναγκών που κυκλοφορούν γιατί δεν μπορούν να στοκάρουν είδη. Ας το κάνουμε σωστά λοιπόν.

Το Καρτέλ, του Καρτέλ, Ω Καρτέλ!

People of the same trade seldom meet together, even for merriment and diversion, but the conversation ends in a conspiracy against the public, or in some contrivance to raise prices.
Adam Smith, The Wealth of Nations, 1776


Ένα καρτέλ[1] είναι μια τυπική (ρητή) συμφωνία μεταξύ ανταγωνιστικών επιχειρήσεων η οποία έχει τη μορφή ενός συνασπισμού εταιρειών που συμφωνούν να συντονίσουν τις τιμές, την εμπορία ή και την παραγωγή. Τέτοιου είδους συμπράξεις συνήθως εμφανίζονται σε ολιγοπωλιακές αγορές όπου υπάρχει μικρός αριθμός πωλητών ομοιογενών προϊόντων. Τα μέλη του καρτέλ μπορεί να συμφωνήσουν για μια σειρά από θέματα όπως ο καθορισμός των τιμών, η συνολική παραγωγή του κλάδου, τα μερίδια αγοράς, η κατανομή των πελατών, η κατανομή των εδαφών, οι προσφορές τους σε διαγωνισμούς, η δημιουργία κοινών υπηρεσιών πωλήσεων, καθώς και η κατανομή των κερδών ή συνδυασμό όλων των παραπάνω. Ο στόχος τέτοιων συμπράξεων είναι η αύξηση των κερδών των μελών τους χάρη στην μείωση του ανταγωνισμού.
Στα γνωστά παραδείγματα επιτυχημένων διεθνών καρτέλ εντάσσεται ο Οργανισμός Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών [2] (ΟΠΕΚ) ο οποίος μάλιστα έχει και μια ιδιαιτερότητα. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, ο ΟΠΕΚ απαρτίζεται από κυρίαρχα κράτη. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπόκειται σε αντιμονοπωλιακή νομοθεσία άλλων κρατών χάρη στη ασυλία του κράτους υπό το δημόσιο διεθνές δίκαιο. Ωστόσο, τα μέλη του καρτέλ συχνά υπό τις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας αλλάζουν τις ποσοστώσεις παραγωγής. Στην ίδια αγορά, στα μέσα του 20ου αιώνα κυριάρχησε εξάλλου και το καρτέλ των “Seven Sisters”, δηλαδή επτά πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου που με επιτυχία δραστηριοποιήθηκαν στην παραγωγή, την διύλιση αλλά και την διανομή του πετρελαίου.
Μερικά στατιστικά στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν τις επιζήμιες συνέπειες των καρτέλ, όπως έχουν υπολογιστεί από την οικονομική επιστήμη, είναι ότι τα τελευταία διακόσια χρόνια η μέση αύξηση της τιμής που επιτεύχθηκε μέσω καρτέλ είναι περίπου 25%. Όσον αφορά τα ιδιωτικά διεθνή καρτέλ (με συμμετέχουσες επιχειρήσεις από δύο ή περισσότερα κράτη) η μέση αύξηση τιμής ορίζεται γύρω στο 28% ενώ για τα εθνικά καρτέλ κατά μέσο όρο γύρω στο 18%. Μικρότερο ποσοστό από το 10% του συνόλου των συμπράξεων που εξετάστηκαν στο δείγμα σχετικής έρευνας[3] απέτυχε να αυξήσει τις τιμές της αγοράς. Είναι ασφαλές συνεπώς το συμπέρασμα ότι εξαιτίας των καρτέλ θίγονται άμεσα τα συμφέροντα των καταναλωτών ενώ επηρεάζεται δυσμενώς συνολικά η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών στις οποίες αυτά δραστηριοποιούνται.
Δεδομένου ότι το αποτέλεσμα της δράσης των καρτέλ είναι η νόθευση, παρακώλυση και ο περιορισμός του ανταγωνισμού, στα περισσότερα κράτη με οικονομίες αγοράς το νομικό πλαίσιο για την προστασία του ανταγωνισμού απαγορεύει τα καρτέλ. Συνεπακόλουθα, ο εντοπισμός και η διάλυση τέτοιων απαγορευμένων συμπράξεων είναι σημαντικό μέρος της πολιτικής ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της, αν και η απόδειξη της ύπαρξης καρτέλ είναι εξαιρετικά δύσκολη αφού οι επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα προσεκτικές στον τρόπο που διαμορφώνουν αυτές τις συμφωνίες και όπως είναι αναμενόμενο δεν τις διατυπώνουν σε συμβόλαια.

Καρτέλ στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Νομική Βάση Απαγόρευσης

Οι συμφωνίες που βασίζονται στην αρχή του αμοιβαίου σεβασμού των εθνικών αγορών προς όφελος των συμμετεχόντων που είναι ήδη εγκαταστημένοι σε αυτές, όπως η συμφωνία για το καρτέλ τσιμέντου Cembureau, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τσιμέντου που κάλυπτε εννέα ενώσεις επιχειρήσεων και τριάντα τρεις ευρωπαίους παραγωγούς τσιμέντου, έχουν ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση των ενδοκοινοτικών συναλλαγών για τα προϊόντα που αφορούν και συνεπώς την παρακώλυση του ανταγωνισμού. Με το σύστημα του ορισμού ποσοστώσεων ανάλογων με τις συνολικές πωλήσεις των μελών της σύμπραξης, αυτοί παραιτούνται από την ελευθερία να εφαρμόζουν αυτόνομη πολιτική πωλήσεων, αλλά έχουν ως αντάλλαγμα τη δυνατότητα να εφαρμόζουν μια πολιτική τιμών απαλλαγμένη από τον κίνδυνο ανταγωνισμού.
Οι περιπτώσεις ασυμβίβαστων με την εσωτερική αγορά συμπράξεων, σαν την προαναφερθείσα αντιμετωπίζονται από την Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 105 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως εξειδικεύεται από τον κανονισμό 17/1962 του Συμβουλίου[4], το οποίο ορίζει ότι η Επιτροπή μεριμνά για την πραγμάτωση των αρχών που καθορίζονται στα άρθρα 101 και 102 και εξετάζει είτε κατόπιν αιτήσεως, είτε αυτεπαγγέλτως και με την υποχρεωτική συνεργασία των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών εάν υπάρχει παράβαση[5]. Εάν δε διαπιστωθεί παράβαση η Επιτροπή προτείνει τα κατάλληλα μέτρα για τον τερματισμό της ενώ με πρόσφατη προσθήκη στην Συνθήκη της Λισσαβώνας η Επιτροπή δύναται να εκδίδει κανονισμούς σχετικά με συγκεκριμένες κατηγορίες συμφωνιών ορισθέντων από το Συμβούλιο.
Ως προς τις συμπράξεις τις οποίες θεωρεί ως ασυμβίβαστες με την Συνθήκη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενεργεί εξαιρετικά προσεκτικά και προσπαθεί να συγκεντρώσει αδιάψευστες αποδείξεις της παράβασης σχετικές με το άρθρο 101, παράγραφος 1, το οποίο οριοθετεί τις συμπράξεις αυτές που απαγορεύονται per se. Συγκεκριμένα, «όλες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων, όλες οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων και κάθε εναρμονισμένη πρακτική, που δύνανται να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών και που έχουν ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, και ιδίως εκείνες οι οποίες συνίστανται:
  1. στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς ή πώλησης ή άλλων όρων συναλλαγής,
  2. στον περιορισμό ή στον έλεγχο της παραγωγής, της διαθέσεως, της τεχνολογικής αναπτύξεως ή των επενδύσεων,
  3. στην κατανομή των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού,
  4. στην εφαρμογή άνισων όρων επί ισοδύναμων παροχών, έναντι των εμπορικώς συναλλασσομένων, με αποτέλεσμα να περιέρχονται σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό,
  5. στην εξάρτηση της σύναψης συμβάσεων από την αποδοχή, εκ μέρους των συναλλασσομένων, προσθέτων παροχών που εκ φύσεως ή σύμφωνα με τις εμπορικές συνήθειες, δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών.»
Επίσης, το άρθρο 101, παράγραφος 2 ορίζει ότι όλες οι προαναφερθείσες συμφωνίες ή αποφάσεις είναι αυτοδίκαια και άκυρες[6].
Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί ότι οι διατάξεις της 1ης παραγράφου μπορούν να θεωρηθούν υπό προϋποθέσεις ανεφάρμοστες (άρθρο 101, παράγραφος 3) εφόσον όμως τα αποτελέσματα της σύμπραξης, συμφωνίας ή εναρμονισμένης πρακτικής συμβάλλουν στην βελτίωση της παραγωγής ή διανομής των προϊόντων, στην προώθηση της τεχνικής ή οικονομικής προόδου και πάντως εξασφαλίζοντας συγχρόνως στους καταναλωτές δίκαιο τμήμα από το όφελος που προκύπτει και επίσης, υπό τους όρους ότι κατ’ αρχήν τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι τα απολύτως αναγκαία και ανάλογα για την επίτευξη των στόχων αυτών και τέλος δεν παρέχεται χάρη στα μέσα αυτά η δυνατότητα στις επιχειρήσεις που συμμετέχουν να καταργήσουν τον ανταγωνισμό επί σημαντικού τμήματος στον εξεταζόμενο κλάδο.
Δηλαδή, η Επιτροπή προκειμένου να αποφασίσει συνεκτιμά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε σύμπραξης ή κατηγορίας συμπράξεων, όχι μόνον με νομικά κριτήρια, αλλά και με κριτήρια συμφέροντος των παραγωγών και καταναλωτών του κλάδου. Το έργο αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα δυσχερές και πολλές φορές κατ’ επέκταση χρονοβόρο δεδομένου ότι επιπλέον οι περιορισμοί του ανταγωνισμού παίρνουν συνήθως τη μορφή εναρμονισμένων πρακτικών, βασισμένων σε «συμφωνίες κυρίων», για τις οποίες είναι δύσκολο να βρεθούν αποδείξεις και σπανιότατα τη μορφή γραπτών συμφωνιών, οι οποίες επιβάλλουν παράνομες ενέργειες στους συμβαλλόμενους επ' απειλή ποινής. Οι σχολαστικές ενέργειες της Επιτροπής και οι αντίστοιχες αποφάσεις της ωστόσο παρέχουν μεγάλη ασφάλεια δικαίου αφού επιβεβαιώνονται σε γενικές γραμμές από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το Δικαστήριο, ενέργειες διαφόρων επιχειρήσεων μπορεί να αποτελέσουν έκφραση ενιαίας και σύνθετης παράβασης, εμπίπτουσας εν μέρει στην έννοια της «συμφωνίας μεταξύ επιχειρήσεων» και εν μέρει σε εκείνη της «εναρμονισμένης πρακτικής», που απαγορεύονται αμφότερες από το άρθρο 101 της Συνθήκης[7].
Συμπερασματικά, είναι σαφές ότι το άρθρο 101 απαγορεύει ρητά τον καθορισμό των τιμών και τον περιορισμό ή έλεγχο της παραγωγής, δηλαδή τα δύο πιο συνηθισμένα είδη καρτέλ και αυτή η νομική βάση ίσχυσε και για το καρτέλ του τσιμέντου στην οποία στηρίχτηκε η Επιτροπή για την απόφαση της. Σε περίπτωσεις παραβίασης του ανωτέρω απαγορευτικού κανόνα είναι δυνατόν να επιβληθούν στα εμπλεκόμενα μέρη πρόστιμα έως κατά μέγιστο 10% του συνολικού ετήσιου κύκλου εργασιών τους[8]. Τα πρόστιμα αυτά καταβάλλονται στο γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως έκτακτο έσοδο το οποίο στη συνέχεια αφαιρείται από τις υποχρεωτικές συνεισφορές των κρατών μελών στον κοινοτικό προϋπολογισμό προς όφελος τελικά του Ευρωπαίου φορολογούμενου.


[1] Ο όρος «καρτέλ» ο οποίος τελικά επικράτησε σε διεθνές επίπεδο για την περιγραφή των παράνομων αυτών συμπράξεων χρησιμοποιήθηκε αρχικά στη Γερμανία για συμμαχίες επιχειρήσεων στην Ευρώπη περίπου το 1880 και εισήχθηκε στην αγγλοσαξονική ορολογία γύρω στο 1930. Στη δεκαετία του 1940 ο όρος καρτέλ φορτίστηκε με αντί-γερμανική ιδεολογική προκατάληψη ως το οικονομικό σύστημα του εχθρού. Ωστόσο, συν τω χρόνω κατέληξε στην σημερινή του παγιωμένη σημασία.
[2] Organization of the Petroleum Exporting Countries (OPEC)
[3] Για το σύνολο των συμπερασμάτων της σχετικής έρευνας: http://www.agecon.purdue.edu/staff/connor/papers/how_high_do_cartels_4-20-05.pdf
[4] Βλ. annex για το σύνολο του κειμένου του Κανονισμού
[5] Αντίστοιχα, στις Ηνωμένες Πολιτείες το Sherman Antitrust Act του 1890 έθεσε εκτός νομιμότητας όλα τα συμβόλαια, συμφωνίες και συμπράξεις οι οποίες περιορίζουν αδικαιολόγητα το διακρατικό και εξωτερικό εμπόριο. Στις εν λόγω διατάξεις περιλαμβάνονται οι παραβιάσεις των καρτέλ, όπως ο καθορισμός των τιμών, η νοθεία στις προσφορές και η κατανομή των πελατών ενώ τα αδικήματα που περιλαμβάνουν συμφωνίες μεταξύ ανταγωνιστών τιμωρούνται συνήθως ως ποινικά κακουργήματα.
[6] Πρόσφατες σημαντικές υποθέσεις απαγορευμένης και κυρωμένης κατανομής αγορών είναι: εκείνη της ιαπωνικής εταιρείας κατασκευής βιντεοπαιχνιδιών Nintendo και επτά εκ των επίσημων διανομέων της στην Ευρώπη (Απόφαση 2003/675), το καρτέλ των επιχειρήσεων γυψοσανίδων (Απόφαση 2005/471) και η κλίμακα ελάχιστων αμοιβών που καθόριζε το σώμα των βέλγων αρχιτεκτόνων (Απόφαση 2005/8).
[7] Υποθέσεις C-49/92P, C-199/92P και C-235/92P.
[8] βλ. Κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 23 παράγραφος 2 σημείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1/2003

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.

Η Μέδουσα αναδημοσιεύει από την Ελευθεροτυπία το άρθρο και το Blog δεν είναι του Γιάννη Ξανθούλη. Λόγω της απεργιακής έκδοσης, το συγκεκριμένο κείμενο δεν υπήρχε Online και  έπρεπε να εκτεθεί σε κριτική, γι αυτό και έγινε η αντιγραφή.

Αναδημοσίευση: Ρελάξ στις κλειδαριές, του Γιάννη Ξανθούλη
Απεργιακή Ελευθεροτυπία, 07 Ιουλίου 2012, σελ. 28

Ότι θα ξέπεφτα σε τόση γερμανοευρωπαϊκή λογιστική στο τελευταίο τέταρτο της ζωής μου -σε λίγο συμπληρώνω εξήντα πέντε καλοκαίρια- δεν το φαντάστηκα ποτέ. Πέρα από τους λογαριασμούς- χαράτσια, τη θεαματική μείωση των εσόδων μου, την περίσκεψη για να γεμίσω το ρεζερβουάρ και την αβάσταχτη ελαφρότητα της χάλκινης πεντάρας στην τσέπη μου, πρέπει καθημερινά να διδάσκομαι από τα ΜΜΕ ακαταλαβίστικους οικονομικούς όρους, που -υποτίθεται- είναι αναγκαίο να αποστηθίσω σαν το «Πάτερ ημών». Για την τιμή των ύπουλων όπλων.


Φαντάζομαι ότι υπάρχει πραγματικά νοήμων στα οικονομικά κόσμος, που, όλα αυτά τα ανατριχιαστικά, τα καταλαβαίνει και μπορεί να τα σχολιάζει άνετα. Οι υπόλοιποι, ή τουλάχιστον της δικής μου κατηγορίας, παθητικά, καταπίνουμε αυτό το αριθμητικό μεγαλείο με τα πικρά ρεπανάκια της άπνοιας. Κι ας φυσούν τα μελτέμια, όπως αρμόζει σε μελτέμια.


Κι εκεί στέκομαι. Στην κανονική ροή των καιρικών φαινομένων. Ζέστη, η κραυγή της δεκοχτούρας στις τέσσερις το απόγευμα, ο ιδρώτας που αγαπά να ποτίζει τα Λακόστ, που αγοράστηκαν σε καλύτερες μέρες, το φεγγάρι που δεν παραλείπει να ωριμάσει. 


Ανθισμένο το γιασεμί, το ίδιο τα πιπερόδενδρα, απαραίτητη η μελίγκρα στις μαργαρίτες, ακόμη σε ισχύ το άρωμα του τηγανιτού κολοκυθιού παράταιρα ρομαντικό δίπλα στη χυδαιότητα της πίτσας και των ύποπτων κρεάτων. Κάτι τέτοια περιέργως με παρηγορούν, μπορώ να πω περισσότερο κι απ’ την «καλή θέληση» της Αστυνομίας να μπαγλαρώσει την ανεξέλεγκτη διεθνή αλητεία που μας ταλανίζει.
 

Βέβαια θα προτιμούσα αντί να τους στοιβάζουν σε φυλακές με τσάμπα φαγητό και ορδές φιλότιμων δικηγόρων, να τους ξαπόστελναν σε πιο χλοερούς τόπους. Ο πολιτισμός μας όμως κάτι τέτοιο δεν το εγκρίνει, χωρίς φυσικά να ‘χει πρόταση για τη συνέχεια. Όλοι ξέρουμε πώς στις φυλακές ο πολιτισμός παριστά τον πολιτισμό με όλες τις αποχρώσεις της παραβατικότητας. 
 
Και μέσα σε όλα, από τα δελτία ειδήσεων να μαθαίνουμε «περιφερειακά» πως κάποιος ανώνυμος κακοποιός έσφαξε, λήστεψε, τρομοκράτησε. ΟΜΩΣ λόγω της κόσμιας πατέντας των «προσωπικών δεδομένων» ΔΕΝ μαθαίνουμε περισσότερα απ’ ό,τι μπορεί να παράγει η κουρασμένη πια φαντασία μας. Για να μην τρομάζουμε ή για να μη χαθεί το σασπένς; Πιθανόν. 


Η κλασική δημοσιογραφική πυραμίδα «ΠΟΙΟΣ, ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΤΙ, ΓΙΑΤΙ» δεν έχει πλέον ισχύ. Τελείωσαν αυτά. Ζούμε με πολλά μισόλογα και ανεπαρκή ρεύματα παρηγοριάς στον αστερισμό ενός φολκλορικού τρόμου. Κι εγώ, ο συστηματικά απορημένος, να εκπλήσσομαι ΠΟΣΑ χρυσαφικά μπορεί να κρύβει κάθε νοικοκυριό, που σέβεται το ληστή;


Οι κοινωνιολόγοι μπορούν να απαντήσουν ίσως γιατί τα αγόρια από την πρώην αλησμόνητη Σοβιετική Ένωση διαθέτουν τόσο εκπαιδευμένη όσφρηση στο πολύτιμο μέταλλο, ακόμη κι αν διακοσμεί ένα ασήμαντο κουταλάκι γλυκού… Βεβαίως, έχουν και την αμέριστη βοήθεια των «πιστών οικονόμων» μαμάδων ή συζύγων τους, που βοηθούν στη μακροζωία των Ελλήνων γερόντων και όχι μόνο. Έχω ιδία πείρα από τέτοια θεραπαινίδα γαλουχημένη από την ιβηρική κουλτούρα ταχυδακτυλουργίας. Τέλος πάντων, αηδιάζω για το πώς ξεπέσαμε στην ανάγκη αυτών των μαϊμούδων απογόνων των ένδοξων (το πάλαι) «γεωργιανών μπαλέτων», που θαυμάζαμε.

 
Ακόμα περιμένω τον κύριο Δένδια να βγει να καθησυχάσει τον κακοπαθημένο (συχνά ήθελές τα και παθές τα) πολυληστευμένο λαό και ΑΝ πρέπει να εμπιστευόμαστε τα πανέμορφα παληκάρια της Αστυνομίας, που ζουν με μέτριο μισθό και ημίγλυκο φραπέ.
 

Τα βασικά μας όμως θέματα είναι η τρόικα και πώς θα κρίνει τη θεραπεία του ματιού του πρωθυπουργού. Ευτυχώς ο διάδοχος «Σύριζα» θα βάλει εν ευθέτω χρόνω τα πράγματα στη θέση του. Όσοι επιζήσουμε θα διαπιστώσουμε τα μεταφυσικά του οράματα. Είθε. 

Καλοκαίρι με ιουλιανούς Αγίους στη σειρά και αρκετή ποδοσφαιρική παράκρουση. Μέσα στη γενικότερη αηδία έρχεται σιγά σιγά και το ιδεώδες των «Ολυμπιακών». Θρίαμβοι και ήττες για να μας θυμίζουν το χαζοχαρούμενο 2004, τότε που όλοι οι ηγεμονίσκοι ασπάζονταν την κάρα της κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου ενθουσιασμένοι για τις υστερικές μας προοπτικές. Ύστερα πλάκωσε η μαυρίλα και η αλουμινένια ματιά της Μέρκελ. Κι έτσι γρήγορα μάθαμε ότι πεθάναμε σαν χώρα χωρίς αξιοπρέπεια, σαν χώρα υποχρεωμένη να νιώθει υπερχρεωμένη σε οτιδήποτε τόλμησε να υπερβεί με αίσθημα νεοπλουτίστικης παράκρουσης…


Το πρωί της Δευτέρας πήγαμε στο νεκροταφείο της Παιανίας να αποχαιρετήσουμε τον μεγαλύτερο ηθοποιό της γενιάς του, τον Θύμιο Καρακατσάνη. Όταν τον πρωτόδα στα μέσα της δεκαετίας του ’60 έπαθα σοκ. Τον ίδιο καιρό η Πέγκι Ακστροφ, ο Λόρενς Ολιβιέ, ο Ραλφ Ρίτσαρσον και άλλοι μύθοι του λονδρέζικου θεάτρου είχαν το ίδιο αίσθημα όταν τον είδαν στους «Όρνιθες» και μετά στη «Λυσιστράτη». Αλλά δεν ήταν μόνο σπουδαίος «αριστοφανικός» ο Θύμιος, όπως ακούσαμε κατά κόρον. Ήταν ο απόλυτος ηθοποιός. Δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο. Γεννήθηκε για να υπηρετήσει το σύγχρονο ελληνικό έργο, αλλά και Πίντερ, Μαξ Φρις, Σέξπιρ, Καλντερόν, Χουρμούζη, Σουρή, Αρθρουρ Μίλτερ, Γκόγκολ…


Η σκιά του Καρόλου Κουν τον ακολουθούσε πιστά, ακόμα κι όταν ξέφευγε, γιατί ήταν πραγματικά υδραργυρικός… Δεν χωρούσε πουθενά. Να δούμε τώρα τι θα κάνει με τον ουρανό… Είμαι περίεργος.


ΥΓ. Και για μας και για σας το υπόλοιπο του καλοκαιριού θα είναι γρίφος. Έχω την ελπίδα πως ίσως θυμώσουμε θετικά. Για να φύγει ο φόβος και να ρελαξάρουν οι καημένες οι κλειδαριές μας.

-----------------------------------------
Όσους βιαστούν να μιλήσουν για στιγμιαίο ατόπημα, τους παροτρύνω σε μια σύντομη έρευνα άλλων πρόσφατων τοποθετήσεων του ιδίου. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, κ. Ξανθούλη.

Τι δεν καταλαβαίνεις;


Κάποια πρόχειρα εκλογικά συμπεράσματα επειδή στα μέσα ενημέρωσης για ακόμα μια φορά άλλα γράφουν, άλλα λένε, άλλα εννοούν, άλλα ισχύουν.

1. Η αμηχανία και η έκπληξη απέναντι στο χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι οι δημοσιογραφικές και πολιτικές ελίτ έχουν αποκοπεί εντελώς από την κοινωνία. Το είχα πει πολλάκις, όταν ξαφνιάστηκαν από τη συμμετοχή στις διαμαρτυρίες του συντάγματος και τις αποδοκιμασίες των πολιτικών προσώπων. Το ξάφνιασμα τους τότε και τώρα, καθώς και όλες οι λανθασμένες ερμηνείες και αναλύσεις, δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται πόσο εκτός κοινωνικής πραγματικότητας βρίσκονται και θεωρώ ότι είναι ένας δρόμος άνευ επιστροφής.

2. Εχθές δεν κατατροπώθηκε μόνο ο δικομματισμός αλλά και σύσσωμος ο ενημερωτικός κόσμος της χώρας. Ενδεικτικά, το γεγονός ότι τα κόμματα της Αριστεράς όντας οριακά αποκλεισμένα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συγκέντρωσαν αυτά τα εντυπωσιακά ποσοστά εν αντιθέσει προς την Ντόρα Μητσοτάκη που έμεινε εκτός Βουλής ενώ το MEGA την έπαιζε ως και στην εκπομπή των Κηπουρών δείχνει την μικρή επιρροή που ασκούν στις επιλογές των πολιτών. Η τρομοκρατία ναι μεν σε ένα βαθμό ακόμα βρίσκει φοβισμένους αποδέκτες, πλην όμως η μεγάλη πλειοψηφία έχει γυρίσει τις πλάτες της στο σύστημα παραπληροφόρησης και εκφοβισμού επιλέγοντας εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης.

3. Από το πρωί έχω παρακολουθήσει τουλάχιστον τρία διεθνή αφιερώματα στις Ελληνικές εκλογές που θέλουν διαρροές από τη Γερμανία να αναγνωρίζουν την ανάγκη για χαλάρωση του Μνημονίου, όπως ήδη έγινε προ ολίγων ημερών στη Ρουμανία. Ταυτοχρόνως στην Ελλάδα συνεχίζουν να μας απειλούν με φτώχεια, δυστυχία, δόσεις, αποδόσεις, αηδίες. Αυτό για μένα δείχνει ότι οι εκλογές, ναι, αλλάζουν πράγματα, επίσης δείχνει ότι όντως στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα αλλά ούτε και μονόδρομοι. Το πασοκνδ εδώ και δύο χρόνια μας λέει ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος. Η απάντηση είναι όχι το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, ψεύδεστε. Και είναι μια δημοκρατική και ειρηνική απάντηση. Μια πλήρης, σαφής, αδιαμφισβήτητη απάντηση.

4. Επειδή ωστόσο τους πασοκονεοδημοκρατες (ταυτίζονται απόλυτα πέραν πάσης αμφιβολίας) δεν τους συμφέρει να αναλογιστούν ότι έχουμε καταλάβει πλήρως τι είναι το μνημόνιο και τις συνέπειες της αποτυχίας και της απαγκίστρωσης από αυτό, συνεχίζουν το παραμύθι «μα αν ξέρατε, δε θα ψηφίζατε έτσι και μας τιμωρήσατε γιατί κάνουμε τις δύσκολες επιλογές». Θεωρώ ότι το 30% του εκλογικού σώματος δεν ψήφισε εχθές ελαφρά τη καρδία αριστερά. Επίσης, πλειοψηφικά αναδείχθηκαν νέες δυνάμεις. Η αθωότητα έχει τελειώσει μετά το λεφτά υπάρχουν. Ξέρουμε ότι λεφτά δεν υπάρχουν και ξέρουμε ότι κάθε μέλλον θα είναι δύσκολο. Νομίζω ότι το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι το εκλογικό σώμα επιλέγει αυτό το δύσκολο μέλλον να το διαχειριστούν άνθρωποι που δεν έχουν αποτύχει ήδη παταγωδώς.

Σε θέλω


Στίχοι, Μουσική: Βαγγέλης Γερμανός

Σε μια ατέλειωτη παρτίδα σε κερδίζω και σε χάνω
και ποντάρω τη ζωή μου στην αγάπη σου απάνω
Ερωτόκριτος θα γίνω και το δράκο θα ξεκάνω
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Δεν ακούς που ρονρονίζω σαν ερωτευμένος γάτος
σαν της Βίβλου το καμίνι και σαν φλεγομένη βάτος
Με τραγούδια σκάβω τούνελ τρεις χιλιάδες μέτρα βάθος
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Ξανά είχα αγαπήσει κι αρρώστησα καιρό
μα τούτο είναι φρενίτιδα και πάθος φοβερό

Με βελόνες πυρωμένες τατουάζ θε να χτυπήσω
μια καρδιά και μ' αλυσίδες κι άγκυρες θα τη στολίσω
και τα μπράτσα με ξυράφι πόντο- πόντο θα μετρήσω
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω

Πάρε κρητικό μαχαίρι κι έλα κόψε το λαιμό μου
και το αίμα σε μαντήλι μάζεψέ το, το δικό μου
και στον κόσμο, αν σε ρωτήσει, πες πως το 'κανες μωρό μου
γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω.

 

Εξηγήσεις: αυτό το τραγούδι, χρόνια τώρα πολλά, το αγαπώ 
και με πληγώνει που λίγοι το γνωρίζουν. Αποφάσισα να του αφιερώσω τούτο το χώρο, γιατί αυτή είναι η δική μου κατάνυξη. Καλή ακρόαση.

Ευτυχώς Λύσαμε τα Προβλήματα μας.


Με ενδιαφέρον παρακολουθώ τον δημόσιο διάλογο μερικές ημέρες τώρα να σέρνεται γύρω από το θέμα της παράνομης μετανάστευσης στην Ελλάδα. Είναι πράγματι ένα σημαντικό κεφάλαιο νεοελληνικής ντροπής το πώς υπογράφοντας συνθήκες που δεν αντικατόπτριζαν τα ρεαλιστικά δεδομένα της χώρας, ούτε καν το συμφέρον της, μετατραπήκαμε σε βρωμερή αίθουσα αναμονής εγκλωβίζοντας ανθρώπους στο κενό. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν φρόντισαν ποτέ για κάποια στοιχειώδη μεταναστευτική πολιτική, οι υπηρεσίες χορήγησης πολιτικού ασύλου είναι ένα από τα συντομότερα Ευρωπαϊκά ανέκδοτα, οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν αντιλήφθηκαν μέσα στον ύπνο πολυτελείας τους ότι η εξαθλίωση όσων αναζητούσαν εδώ την επιβίωση ή ακόμα την καλύτερη ζωή, σύντομα θα χτυπούσε και τη δική τους πόρτα. Οι εργολάβοι των περίλαμπρων Ολυμπιακών Αγώνων και των έργων που ρημάζουν όπως ρημάζουμε όλοι μας, υπέγραφαν συμβόλαια εκατομμυρίων με το ελληνικό δημόσιο για να προσλάβουν ανασφάλιστους, αναλώσιμους, παράνομους μετανάστες που τότε με ορθάνοιχτα σύνορα σχεδόν τους προσκαλούσαμε να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση. Στην στιγμή της επιφανειακής δόξας ελάχιστοι ρωτούσαν γιατί και πώς. Ελάχιστοι απασχολήθηκαν με το προδιαγεγραμμένο ζοφερό μέλλον. Θυμάμαι, έγραφε η Ελευθεροτυπία για τα εργατικά ατυχήματα, τους Ολυμπιακούς θανάτους και όσο που δεν της χρέωναν αντιπατριωτικά φρονήματα.
Οι παράνομοι μετανάστες δεν επιθυμούν να μείνουν μαζί μας, όσο και αν ξενίζει, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ζηλευτό ή ζωντανό, τίποτα να προσδοκά κανείς σε τούτο το οικόπεδο. Θέλουν να περάσουν από την αίθουσα αναμονής για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη. Εδώ είναι καταδικασμένοι σε πείνα και απελπισία που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε εκρηκτικές καταστάσεις, εγκληματικότητα και ρατσισμό. Το ίδιο επιθυμούν εξάλλου πλέον πολλοί Έλληνες που δεν φεύγουν βέβαια ως παράνομοι μετανάστες ωστόσο προσπαθούν να ξεγελάσουν το σύστημα με ταξιδιωτικές βίζες στην Αυστραλία. Οι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα και οι Έλληνες μοιράζονται την αναζήτηση της ευτυχίας, όσο και αν στο δημόσιο διάλογο των τελευταίων ημερών μιλάμε γι αυτούς σαν αντικείμενα ή ζώα, βολικά εθελοτυφλώντας απέναντι στην ουσία: θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση τους. Ίσως μάλιστα να βρεθούμε στη θέση τους. Άμεσα.
Η αγωνία μου όμως δεν είναι το μεταναστευτικό, παρά την αδιαμφισβήτητη σοβαρότητα του. Είναι σαφές ότι επίκεινται εκλογές, αν μη τι άλλο διότι τα δελτία ειδήσεων θυμίζουν ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπου υπολογίζεται το τέλος του κόσμου σε λιγότερο από 3 εβδομάδες. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω, κανονική ανθρωποφαγία, ψέματα, στατιστικές ανακρίβειες, απειλές, αδιέξοδα, ξανά ψέματα. Έτσι κάπως φτάσαμε να συζητάμε για το μεταναστευτικό, πρέπει να ανασηκωθούν πολιτικά θέματα από τον πάτο, να φανούν οι διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων. Προνομιακό πεδίο οι παράνομοι άνθρωποι, αφού η Αριστερά είτε δειλιάζει να πάρει θέση, είτε αν πάρει θέση συγκρούεται με το κοινό πατριωτικό αίσθημα- βοήθεια μας. Οι νεοφιλελεύθεροι από την άλλη, ξεχνούν εύκολα ότι λογική συνέχεια της ιδεολογίας τους δεν είναι τα κλειστά σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά η νομιμοποίηση και ένταξη των μεταναστών στις παραγωγικές δομές της χώρας. Αποδεικνύεται, ακόμα μια φορά, ότι η ιδεολογία είναι λάστιχο και στην πραγματικότητα το συμφέρον και η μικροπολιτική είναι ο άξονας των αποφάσεων. Τσιμπήσαμε λοιπόν το τυράκι του μεταναστευτικού, προεκλογικά. Πειστήκαμε ότι είναι θέμα εκτός από σπουδαίο και επείγον, βάλαμε μπροστά για στρατόπεδα και τείχη. Ποια παιδεία έχει καλλιεργήσει εξάλλου ο πολίτης για να μπορεί να αντισταθεί στον οχετό που πετάγεται από τις τηλεοπτικές οθόνες;
Θέλω όμως, για μια μόνο στιγμή να διακόψω τον παροξυσμό, να ρωτήσω, για το όνομα της λογικής, πότε λύσαμε τα προβλήματα μας και ξαφνικά ολόκληρος ο ευτελής και ξεπεσμένος δημόσιος διάλογος κινείται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από το θέμα της παράνομης μετανάστευσης; Μήπως τελικά τα μνημόνια δεν πέρασαν από πάνω μας, μήπως τελικά δεν ήταν ο δικομματισμός που μας τράβηξε σε αυτό το μπουντρούμι. Γιατί αν έπρεπε να επιλέξω εγώ ένα θέμα για τις εκλογές, θα ούρλιαζα χωρίς καμία υπερβολή ότι πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να αντιμετωπίσουμε τη δική μας μπόχα και να συζητήσουμε σοβαρά για την διαφθορά. Για όλα τα σκάνδαλα που κατάπιαμε αμάσητα, για τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες προσώπων με ονοματεπώνυμο που κόστιζαν, κοστίζουν και θα κοστίζουν όχι μόνο σε χρήμα που μετριέται, όσο στην διάλυση της δημόσιας διοίκησης, τον διασυρμό της χώρας και κυρίως για την κουλτούρα ανομίας και ανοχής που σάρωσε την κοινωνία και δεν άφησε τίποτα όρθιο. Για την μονίμως απούσα δικαιοσύνη που αφήνει μια πικρή γεύση σε όποιον επιλέγει να πιστεύει στους θεσμούς. Για την λογική της εξυπηρέτησης του γνωστού και των δικών μας παιδιών που ξεκινά στη βουλευτική ασυλία και καταλήγει στο τελευταίο νοικοκυριό. Αυτό θα διάλεγα εγώ για να συζητήσουμε. Σίγουρα κάπου εκεί θα χωρούσαν οι παράνομες ψυχές που έφτασαν ως το σήμερα σε αυτά τα χάλια λόγω της δικής μας διαφθοράς και δεν επιδιώκουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ότι θέλει κάθε ένας από εμάς.
Να με συγχωρείτε που σας διέκοψα.

Τι πραγματικά έγινε.


Κάποιοι λένε ότι πρώτα κατέβηκαν περίπου σαράντα άτομα και έσπασαν την πόρτα ώστε να μπουν άστεγοι. Άλλοι, ότι πρώτα κατέλαβαν οι άστεγοι τον χώρο και μετά λόγω της σχετικής κινητοποίησης συγκεντρώθηκε κόσμος γιατί το ελληνικό κράτος δεν μας έχει συνηθίσει σε ευαισθησίες και αβρότητες. Λοιπόν, δεν έχει καμία σημασία.

Είναι δεδομένο ότι όποιος έχει περάσει από τη νομική και δίπλα στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων γνωρίζει πως ζουν εκεί γύρω στους 10- 15 άστεγους που εναλλάσσονται. Δηλαδή, εχθές οι άστεγοι απλώς μετακινήθηκαν δυο μέτρα διότι το πρόβλημα προϋπάρχει. Επίσης, είναι γεγονός ότι το καφενείο, και όχι το Πνευματικό Κέντρο όπως προπαγανδίζεται από τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, είναι άδειο, άχρηστο, δημόσιο κτήριο. Όχι όμως τρώγλη, λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα. Δεν το λες διαμέρισμα στην Κηφισιά, προφυλάσσει όμως από τον αέρα.

Ας μιλήσουμε τώρα για τα μέτρα προστασίας των αστέγων. Υπάρχουν κάποια κτήρια έτοιμα να τους υποδεχθούν. Άνοιξε τις πόρτες του εχθές το απογευματάκι και το ΟΑΚΑ όπου θα μοιράζει δωρεάν φαγητό ιδιωτική εταιρεία. Βεβαίως με 3 μέρες καθυστέρηση και τώρα που ο χιονιάς αποκλιμακώθηκε. Να θυμίσουμε ότι οι θερμοκρασίες έχουν πέσει δραματικά από πριν το Σαββατοκύριακο και η πολιτεία θυμήθηκε τους 20.000 απόκληρους λίγο μεταξύ English breakfast και lunch break. Στο Ρουφ έως εχθές, που ούτε εγώ δεν ξέρω πώς να φτάσω, πόσο μάλλον ένας άστεγος, δεν λειτουργούσε η θέρμανση. Ούτε λόγος φυσικά για τους δύο συμπολίτες μας που πέθαναν προχθές και παραπροχθές, των οποίων τα ονόματα ακούγονται μόνο στην πιάτσα. Άνθρωποι φαντάσματα.

Έστω όμως ότι υφίσταται κάποια πρόνοια, υποτυπώδης. Είσαι άστεγος. Κουβαλάς το βιος σου. Δεν μπορείς να μπεις σε συγκοινωνία, όχι μόνο γιατί το στρώμα και οι κουβέρτες σου σε δυσκολεύουν αλλά επιπλέον γιατί ακόμα και αν τα καταφέρεις ο οδηγός θα σε πετάξει έξω. Ή οι επιβάτες θα σε κοιτάνε με μισό μάτι, μπορεί και να σου φωνάξουν επειδή βρωμάς. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν έχεις και πολλή αυτοπεποίθηση. Να πεις θέλω να πάω στο ΟΑΚΑ γιατί κρυώνω. Μπορεί να μην έχεις χαρτιά, το πιθανότερο, ποιος άστεγος κουβαλάει ταυτότητα- εκλογικό βιβλιάριο; Μπορεί να μη μιλάς και καλά τα ελληνικά γιατί το έφερε η ζωή να πεθάνεις εδώ, αντί για όπου ήσουν πριν. Δεν ξέρεις κιόλας σίγουρα ότι άνοιξε το ΟΑΚΑ. Στο ψιθύρισε κάποιος, θα πας για μια νύχτα, μετά θα σε πετάξουν έξω. Ενώ εδώ έχεις τη γωνία σου. Πάλεψες γι αυτή τη μισή γωνία. Δεν είναι σπίτι αλλά για σένα είναι το σπίτι σου κ αν φύγεις θα στην πάρουν και είναι απάνεμη. Φοβάσαι. Ντρέπεσαι. Το καφενείο είναι εδώ, κοιμάσαι απ' έξω κάθε βράδυ. Να περάσει το πολύ κρύο, δεν πειράζει, τι πειράζει;


Τέλος, έστω ότι φταίει κάποια ομάδα αγγελοκρουσμένων που επεδίωξε πολιτικά οφέλη από την εκμετάλλευση των άστεγων. Περίεργο πάντως που δεν φαίνεται πουθενά το όνομα τους. Δε βγήκαν στα media να δρέψουν καρπούς ευαισθησίας. Έστω ότι υπήρχε άνωθεν ενορχήστρωση και προβοκάτσια. Φταίνε οι αριστεροί που θέλουν να μονοπωλήσουν την αλληλεγγύη και δεν κάνουν χώρο για φυσιογνωμίες υποτιθέμενα ανεξάρτητων που τελικώς πληρώνονται ως επικοινωνιολόγοι και αντιπρόεδροι πολιτιστικών οργανισμών του συστήματος εξουσίας. Λέω δε σύστημα, όχι για συνομωσιολογικούς λόγους αλλά γιατί πλέον συμμετέχουν τρία κόμματα στην κυβέρνηση, δύσκολο να το περιγράψεις.

Μα φίλοι μου, το να προσαγάγεις άστεγο και να υπογράφεις μήνυση εναντίον του, είναι σα να κλωτσάς στο στομάχι κάποιον που έχει ήδη πέσει στο χώμα σφαδάζοντας. Είναι ανήθικο και δεν δικαιολογείται από καμία συνθήκη.

Και αυτό πραγματικά έγινε. Όλα τα άλλα είναι υποθέσεις που επιδέχονται διπλή ερμηνεία.

Μέικινγκ δε γουόρλντ ε μπέτερ πλέις- φορ μπιγκινερζ. (=making the world a better place for beginners)

La vie est dure et aussi le mur, λένε οι Γάλλοι. Η ζωή είναι σκληρή, το ίδιο και ο τοίχος. Τον τοίχο όμως δεν μπορείς και δεν έχει νόημα να τον αλλάξεις. Χρειάζεται να είναι σκληρός για να εξυπηρετεί τον λόγο κατασκευής του. Η ζωή, από την άλλη, δε χρειάζεται να είναι σκληρή.

Το τελευταίο διάστημα τα δυσάρεστα νέα βομβαρδίζουν τις ψυχές μας. Οι λέξεις, σχεδόν απόκοσμες, χοροπηδάνε με τα χοντροπόδαρα τους και τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά. Παρακαλάμε όλοι για μια χαρούμενη είδηση, μια γλυκιά κουβέντα.

Λέω, λοιπόν, ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να εκπληρώσει αυτό που αποζητά. Δεν πειράζει που δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο, μπορείς σίγουρα να βοηθήσεις τον διπλανό σου. Μάλιστα, είναι πιο αποτελεσματικό, αφού δεν έχουμε καταλήξει καν ότι συμφωνούμε στο ποιο είναι το πρόβλημα, πόσο μάλλον ποια η σωστή λύση.

Επέλεξα 5 προτεινόμενους τρόπους, με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας, ανάλογα με την προσήλωση ή την εξειδίκευση που απαιτούν και όχι με σειρά ιεράρχησης, ώστε να ζήσεις τη χαρά της προσφοράς! Να γίνεις εσύ η μοναδική εμπειρία της ευχάριστης είδησης!

1. Πρώτες Βοήθειες στον Ερυθρό Σταυρό:
Αχρείαστες να είναι αλλά αν τυχόν βρεθείς σε ένα περιστατικό όπου κάποιος χάνει τις αισθήσεις του στο super market ή για κάποιο λόγο έχει έναν σοβαρό τραυματισμό με αιμορραγία σε μια πορεία, ξέρεις πώς να τον βοηθήσεις;

Η απάντηση είναι αρνητική. Μάλιστα οφείλει να είναι αρνητική γιατί μη γνωρίζοντας μπορεί να δυσκολέψεις ακόμα περισσότερο την κατάσταση του και το έργο των αρωγών όποτε αυτοί φτάσουν στο θύμα.

Όμως μη στεναχωριέσαι! Υπάρχει λύση: 2108227822. Δωρεάν Σεμινάρια από εκπαιδευμένους επαγγελματίες του Ερυθρού Σταυρού τα οποία μάλιστα, κατόπιν της ολοκλήρωσης, σου προσφέρουν και ανάλογη πιστοποίηση. Πλέον θα ξέρεις πώς να βοηθήσεις σωστά ένα παιδί που χτύπησε. Δεν είναι υπέροχο;

2. Stray.gr:
Έχουμε κρίση. Το έχουμε εμπεδώσει. Και όπως συμβαίνει συνήθως στις κρίσεις, πέφτει πείνα. Πόσο μάλλον όταν έχει τόσο κρύο. Στο αστικό περιβάλλον ωστόσο, δεν πεινάνε μόνο οι άνθρωποι- γεγονός την σοβαρότητα του οποίου δε θέλω με κανέναν τρόπο να υποτιμήσω. Πεινούν και τα αδέσποτα. Τα οποία δεν ευθύνονται που κάποιος ανεγκέφαλος, αφότου τα αγόρασε ή δεν τα στείρωσε, βρέθηκαν χωρίς κανένα μηχανισμό επιβίωσης στη μέση του πουθενά.

Μπορείς λοιπόν να αφήσεις ένα αλουμινόχαρτο με φαγητό, ένα μπολάκι με νερό κοντά στα σκουπίδια της γειτονιάς σου ή όπου συχνάζουν τα αδέσποτα του πάρκου. Σίγουρα δε θα πάει χαμένο. Μπορείς να κάνεις μια δωρεά σε ένα φιλοζωικό σωματείο που όσο μικρή και αν είναι, πίστεψε με, θα την εκτιμήσει απεριόριστα. Μπορείς τέλος να γίνεις εθελοντής του Σωματείου Περίθαλψης και Προστασίας Αδέσποτων Ζώων- Stray.gr (ή σε κάποιο άλλο, αλλά αν δεν παινέψω το σπίτι μου θα πέσει να με πλακώσει).

Ίσως να χρειαστεί να μεταφέρεις κάποιο ζώο στον κτηνίατρο, να βοηθήσεις στις δράσεις μας για να συγκεντρώσουμε χρήματα, να ελέγξεις κατά πόσο ένα περιστατικό είναι αληθές και σε ποιο βαθμό, στην περιοχή σου. Μάλλον θα δεις και ζόρικες εικόνες κακοποιημένων, βασανισμένων, άλλες φορές σκελετωμένων ζώων. Όμως, όταν αυτά τα ζώα λάμπουν ξανά από ευτυχία στις οικογένειες που τα έχουν υιοθετήσει, τα κοιτάς στις φωτογραφίες ξαπλαρωμένα σε ζεστούς καναπέδες και αναπαυτικές μαξιλάρες, ένα τεράστιο χαμόγελο θα σε ανταμείψει για όλη τη στεναχώρια. Τότε, θα ξέρεις ότι κάνεις το σωστό!

3. Κοινωνικό Ωδείο:
Το Κοινωνικό Ωδείο είναι γεγονός! Η έμπνευση λίγων ανθρώπων με αλληλεγγύη και μεράκι μάζεψε γύρω της ως τώρα γύρω στους 80 μουσικούς δασκάλους και τουλάχιστον 150 αιτήσεις μαθητών. Η ιδέα είναι απλή: η τέχνη να στηρίξει τον άνθρωπο, να είναι δίπλα του, να του προσφέρει τα εργαλεία για να εκφραστεί, να δημιουργήσει, να αντισταθεί εν τέλει στη θλίψη μιας ζωής δίχως όνειρα.

Αν είσαι μουσικός και μπορείς να προσφέρεις έστω και μια ώρα μαθήματος σε ανθρώπους που δεν έχουν τα χρήματα να σπουδάσουν μουσική, μπορείς να στείλεις email στο: koinwniko.wdeio@gmail.com
Αν θέλεις να μάθεις μουσική και δεν έχεις χρήματα για να την σπουδάσεις, μην ντρέπεσαι, στείλε email στο: koinwniko.wdeio.students@gmail.com

Η κοινότητα του Κοινωνικού Ωδείου είναι γεμάτη αγάπη, για τη μουσική και τον συμπολίτη. Πιάνο, κιθάρα, μπουζούκι, αφρικανικά κρουστά, τρομπέτα, drums, βιολί, τσαμπούνα και άλλα τόσα. Μια μαγική γιορτή από νότες… http://koinwnikowdeio.blogspot.com/ 

4. Tutorpool.gr:
Είναι αλήθεια ότι οι ιδέες γεννιούνται στις παρέες. Μια παρέα ξεχωριστών φίλων σκέφτηκε και υλοποίησε με πολλή προσπάθεια και αφοσίωση την ιστοσελίδα του tutorpool. Σε αυτήν μαθητές από όλη την Ελλάδα που δεν έχουν πια την οικονομική δυνατότητα να υποστηρίξουν ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήρια, αναζητούν καθηγητές για μαθήματα μέσω Internet. Ο αρχικός στόχος ήταν να μη μείνει κανένα παιδί εκτός πανεπιστημίου λόγω έλλειψης χρημάτων. Τελικά όμως εξελίχθηκε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, αφού όποιος μπορεί να προσφέρει γνώση, καλείται να την μοιραστεί. Κ όποιος την έχει ανάγκη, να την αδράξει.

Το tutorpool βάζει γκολ από τα αποδυτήρια στο σάπιο σύστημα της κ. Διαμαντοπούλου. Χωρίς να υποχωρεί βήμα από το πάγιο αίτημα για δημόσια, δωρεάν, ποιοτική παιδεία για όλους, στέκεται δίπλα στους αδύναμους κρίκους. United we stand, Devided we fall.

Εσύ λοιπόν, τι μπορείς να μας διδάξεις; http://tutorpool.gr/

5. Κέντρο Βρεφών Μητέρα και Παιδικά Χωριά SOS:
Εντάξει, αυτά πάνε αχώριστα. Ποιο να διαλέξεις από τα δύο;

Αμφότερα το Κέντρο Βρεφών Μητέρα και τα Παιδικά Χωριά SOS έχουν ανάγκη από τρόφιμα, ρούχα, παιχνίδια και ό,τι άλλο βάζει ο νους. Ό,τι περισσεύει σε σένα γιατί ο γιος σου, να είναι καλά το παιδί, πήρε 10cm ύψος σε 2 μήνες, σε οποιοδήποτε από τα δύο αυτά ιδρύματα είναι πολυτέλεια. Ακόμα να πάρεις τηλέφωνο για να τους τα προσφέρεις; 2132015700 για το πρώτο, 210 33 13 661-3 για το δεύτερο.

Πάντως, αν δεν μπορείς να πας ως εκεί, εντάξει δεν πειράζει, κάνε μια δωρεά. Ή στείλε ένα sms βρε παιδί μου: γράψε τη λέξη SOS και στείλε την στο 54345. Κάλεσε στο 14567 από σταθερό ή κινητό και ενίσχυσε το έργο τους. Χρεώνεσαι περίπου 2€. Ένα πακέτο τσίχλες. Ένα πακέτο τσιγάρα. Ντροπή και να το σκέφτεσαι.

Θέλω να σου μιλήσω τώρα και για κάτι άλλο, σοβαρό. Πρόγραμμα αναδοχής και Μητέρα SOS. Δεν είναι εύκολο, ούτε να μπεις στο παιχνίδι, ούτε να το κάνεις σωστά. Υπάρχουν αυστηρές προϋποθέσεις. Αλλά αν δεν προσπαθήσεις, δε θα μάθεις ποτέ. Να βράσω πολιτισμό που αφήνει παιδιά στοκαρισμένα στα αζήτητα, να περιμένουν μια ζεστή αγκαλιά. Σου άρεσε που η μαμά το βράδυ σου έλεγε καληνύχτα. Για να λέμε αλήθειες, σου αρέσει ακόμα όταν σε περιποιείται με αγαπημένα σουτζουκάκια ή γλιστράει κανένα εξτρά χαρτζιλίκι για ποτάκι το Σάββατο. Αυτά τα παιδιά, αγαπητέ αναγνώστη, είναι μόνα. Δεν ζουν ζεστό κέικ σοκολάτας, βόλτα με ποδήλατο, Harry Potter στο cinema, πλατσούρισμα στη θάλασσα και κουβαδάκια.

Καλύτερα να μπεις στις ιστοσελίδες, να ενημερωθείς, να συγκινηθείς και να αποφασίσεις να δράσεις με όποιον τρόπο αυτοί οι σπουδαίοι οργανισμοί σε έχουν ανάγκη. Το αξίζουν, χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. 
http://www.kvmhtera.gr/ & http://www.sos-villages.gr/


Εννοείται ότι υπάρχουν ακόμα χίλιες ιδέες και άλλες τόσες για να βοηθήσει κανείς. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά του πραγματικά ανοιχτά.

Εγώ έχω διαλέξει τους δικούς μου. Έτσι, η ζωή δεν είναι πια σκληρή όπως ο τοίχος αλλά ανάλαφρη σαν πούπουλο. Την ίδια κρίση ζούμε όλοι όμως δεν την ζούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Περιμένω να μου γράψεις πώς τα πας στις δικές σου δράσεις. Θα σε αλλάξουν από τα μέσα, στο εγγυώμαι.

Adopt a Stray.gr!